De bruisende metropool Berlijn
English
“Mijn gevoelens en herinneringen aan Berlijn zijn van gemengde aard. Het moderne Berlijn waar ik tot voor kort nog kwam, is voor mij een bruisende metropool met interessante mensen en een verrassend grote culturele verscheidenheid. Daar voel ik mij op mijn gemak en geniet. De creativiteit is overal bijna tastbaar aanwezig. Daarom is het ook zo heerlijk te wandelen langs de Spree of te genieten van het prachtige Unter den Linden. En niet te vergeten het oudere, gelukkig tijdens de oorlog gespaarde deel van Berlijn. Daar vloeien heden en verleden samen in de bonte verscheidenheid van winkeltjes, ateliers en gezellige café, ’s in de oude deels herstelde appartmenetsgebouwen. Daar voel ik me ook thuis omdat het deel uitmaakt van die andere periode in mijn leven, mijn meer dan driejarig verblijf in “Berlijn Hauptstadt der DDR.”
Want dat was wel een ander Berlijn waar ik op een sombere avond in januari 1973 arriveerde. Er heerste een naargeestige atmosfeer, de bevolking was licht apathisch onder het strenge Oost-Duitse regime en grote delen van de stad waren hopeloos verwaarloosd. Overal vond je nog de sporen van de vernietigende bombardementen uit de Tweede Wereldoorlog, het puin vaak gestort in ruïnes of op kale vlaktes. Alleen enkele delen van de stad waren herbouwd of deels gerestaureerd. De atmosfeer werd verder gekenmerkt, zeker in de winter, door een gelige bruinkolendamp die als een vale deken over de stad lag. Vooral in de avonduren leverde dit deel van Berlijn een schril contrast op met West-Berlijn dat in de verte gloeide als een veelbelovend en vertrouwd baken. Het was daarom dat ik in toenemende mate de wat moeizame tocht naar West-Berlijn ondernam om warmte en gezelligheid te ervaren en me vooral te realiseren wat een groot goed vrijheid eigenlijk is.
Daar heb ik ook enkele vriendschappen overgehouden uit die periode. Want ook in Oost-Berlijn woonden getalenteerde en belangstellende mensen met een open geest en grote nieuwsgierigheid naar wat zich aan de andere kant, in dat onbereikbare Westen, allemaal afspeelde. Met hen in discussie te gaan was een avontuur op zich. Daar ook leerde ik de omgeving van Berlijn beter kennen met zijn meren en indrukwekkende bossen.
Veel bezoekers realiseren zich niet altijd dat Berlijn zo veel meer is dan alleen de binnenstad met zijn fraaie monumenten. Het is het warm kloppend hart van Duitsland met veel interessante mensen, met een boeiende geschiedenis en vooral grote creativiteit en originaliteit. Dat ook is het Berlijn waar ik graag naar terugkeer omdat het zo inspirerend wekt.
Na deze covid periode hoop ik dat alles weer terugkeert naar de oude sfeer en gezelligheid, met veel mensen op de been en met alle mogelijkheden voor uitdagende gesprekken over Oost en West.”
Bernard (Ben) Bot
Bernard (Ben) Bot) is een Nederlands bestuurder, oud-ambtenaar en voormalig diplomaat. Bot was tussen 1973 en 2003 werkzaam als ambassadeur en top-ambtenaar op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij was minister van Buitenlandse Zaken in de kabinetten Balkenende II en III van 2003 tot 2007. Bot was voorzitter van het Instituut Clingendael van 2007 tot 2015. Hij is werkzaam als bestuurder en lobbyist.
In 1964 werd hij tweede ambassadesecretaris bij de permanente vertegenwoordiging van Nederland bij de Europese Gemeenschap in Brussel. Hij was van 1973 tot 1976 de eerste Nederlandse ambassadeur in Oost-Berlijn. Hij was plaatsvervangend permanent vertegenwoordiger bij de NAVO van 1982 tot 1986, ambassadeur in Ankara van 1986 tot 1988, en Secretaris-generaal van het ministerie van Buitenlandse Zaken van 1989 tot 1992. Van 1992 tot 2003 was Bot permanent vertegenwoordiger van Nederland bij de Europese Unie in Brussel.
Op 3 december 2003 volgde Bot Jaap de Hoop Scheffer op als minister van Buitenlandse Zaken.